سخن پایانی اکبر یاوریان در این مصاحبه:
بنده از نوازندگی ساز و از لذت نوازندگی سه‌تار و تار گذشته‌ام، قلم به دست گرفته‌ام، به این دلیل که معتقدم فعالیت در حوزه اجرای موسیقی برای یک شهروند این زمانه خارج از مطالعه، خارج از نگارش و خارج از نگریستن و در نهایت خارج از پژوهیدن، کاری بی‌معناست و ره به جایی نخواهد برد. ما ناگزیریم که آنچه را که داشته‌های اجرایی ماست شامل تکنیک‌های ما در نوازندگی، در آهنگسازی، اینها را با افکار خوب، اندیشه‌های خوب به تمرین و مشق نگارش ببریم و بعد به پژوهش پیرامون اشکال گوناگون این کار هم بپردازیم. به عبارتی من به عنوان یک کوچک در حوزه موسیقی ایران زمین از دوستانم در اصفهان و در سراسر ایران و آنهایی که صدای من را می‌شنوند خواهش دارم که؛ اساتید گرام آن ذائقه‌ی زیبای خودشان در پردازش به موسیقی شریف ایرانی را در حوزه‌ی پژوهش هم فعال کنند و به شاگردانشان و به هنرجویانشان هم بیاموزند که مطالعه کنند، بنگارند و بیاندیشند.

برای شنیدن کامل مصاحبه کلیک کنید