فرهنگ شفاهی ایران زمینه با غنای تاریخی و محتوایی خود همواره مورد توجه و عنایت اصحاب اندیشه و ذوق سراسر گیتی بوده و در موارد بسیاری به عامل گسترش و اصلاح دیگر فرهنگ ها بدل شده است. در این پهنه، موسیقی ایرانی بالاترین رکن این فرهنگ را به خود اختصاص داده و نظر هنر دوستان را به سمت خود جلب کرده است. در بررسی اسیب شناسانه فرهنگ موسیقی ایرانی، اتکا آن به انتقال شفاهی و کمبود منابع مکتوب به عنوان آفتی جدی در راه ترسیم ماهیت آن به شدت مطرح می گردد.
پرداختن به این امر با توجه به عطش جوانان امروز به فراگیری موسیقی و آشنایی با آن و فقدان منابع مکتوب از اهمیت بیشتری برخوردار می گردد.
در این کتاب واژه های زیر مورد بحث قرار گرفته است:
نواختن، نوازنده، شور، دستگاه، سنتور، دهل، نستاری، پرده، دستبند، دف، ردیف، غژک، سرود
