قسمتی از مقدمه این کتاب را با هم می خوانیم: انتخاب نام «تاج نامه» برای این دفتر کاری دشوار و دور از ذهن نبود ، اما مشکل اینجاست که این جزوه کوچک هرگز برازنده ی قامت بالای «تاج»  در عرصه ی هنر ایران نیست.
برای این بزرگمرد آواز ایران و در واقع یگانه ناقل شایسته ی مکتب آوازی اصفهان باید دایره المعارفی با عنوان تاج نامه نگاشت.
یادنامه ای که شاعر و ادیب نامور؛ شادروان منوچهر قدسی در یکمین سال درگذشت استاد تاج نگاشته و جمع آوری نموده و در سال ۱۳۶۱ به طبع رسانده است.

ضمن برخورداری از برخی مقالات تحلیلی، سرشار از احساس نویسندگان، شعر او سخنورانی است که طی آن در رسای استاد تاج به ادای احساس و احترام پرداخته اند. از آن پس در طی بیست و نه سال گذشته، مقالات و جزوه هایی مختصر و بعضاً تکراری در مجلات و روزنامه ها و برخی کتب به چاپ رسیده که اغلب جنبه ی تجلیل دارند تا تحقیق.

نگارنده برای به هم پیوستن سرفصل های این دفتر منبعی یکدست، متمرکز و قابل استناد (بجز موارد ذکر شده) در اختیار نداشت و با توجه به ذیق دقت تا رسیدن این دفتر به زمان بزرگداشت آن هنرمند بی همتا، چاره ای به جز تغییر برخی موضوعات را نداشت. از این رو برای کسب اطلاعاتی دباره ی شیوه ی آموزش استاد و خاطرات پیرامون آن به بعضی از شاگردان و دوستن وی مراجعه گردید. آن ها نیز با مهربانی هرچه تمام تر نهایت همکاری خود را به عمل آوردند.

  

اما با توجه به روند پژوهشی حاکم بر این مقال و به دلیل نارسایی مطالب ناشی از فرهنگ شفاهی، برخی از مقاطع زندگی هنری استاد تاج و بستر تاریخی و فرهنگی آن ها مهم ترین موضوع مورد نظر این پژوهش قرار گرفت. امید که موارد مطرح شده صرفاً از منظر پژوهشی مدنظر قرار بگیرند و چنین گامی هرچند کوتاه اما جسورانه، زمینه ای برای گام های بلندتر در آینده باشد.
در اینجا لازم است از اساتید گرامی، هنرمندان و دوستان عزیز: اصغر شاهزیدی، سیدرضا طباطبائی، احمد مراتب، ناصر یزدخواستی، منوچهر شیخ صراف، احمد هنرمند، منصور اعظمی کیا، حسن منصوری، خلیل ملکی و سیدرضا حامی تشکر کنم.