دِ خیالم یِه شووی اسب سفیدی بی سُوار
یال و دُم وسمَه گریتَه، زینِ برگِش نُغرَه دار
برق چشیاش چی اَسارَه، عشق و نازِش چی عروس
بالِ بالِش چی کموتَر، زَنگُلِش چی چَشمه سار
روزگارِ سرد و تاریکِم وِ نورِش روشِه بی
مثل اَفتاو سَر دِراوِرد ری وِ بَختِم ویرِ هار
لِفِ پایام پا زَ وِ خاک، گردِ خاکش برقِ نور
سیل نازِش طاقتِم بُرد، مست و منگ و بی¬قرار
دَس و اوسارِش گِریتِم، پا وِ ری زینِ طِلاش
وِرکَشیم بالا دِ شونِش چی سُواری تَک سُوار
بال گِرِت تا اوج افلاک تَخت سینِه آسِمو
وِم نِشو دَ، هور و ناهید و تَوُنِ کِردگار
تا اُمام چَرخی بیارِم، سَر دِرارِم هام کُجا
دِل گریونِم گِرِت اُفتا دِ جونِم مثلِ مار
گُت؛ زِمینِم ها کُجا؟ جَلدی مِنِه وِرگَرد وِ خاک
بی کَسِم دی غُروَتِ بی بِرم و چَش و بوسِ یار
دَس وِ دامونِش بییم: ای دِل وِ یارُنِت قِسَم
کَم چِنی بو، کَم چِنی بَک، دَس بَکَش دی کار و بار
عُمریَه وا ساز و راز و وا دعا و التماس
رَنج عالم بُردِمَه، تا وِرکَشیمَه وی بِنار
بیل کِه تا نور فرشتَه یارمو با، بونَه نِییر
سی دَمی خوش اسم لو و خال و زُلفِن کَم بیار
دِل دِ بَس کَم طاقتی کِرد تا که او اسب سفید
زیرِ پایام بی وِ اور و آو بی و اُفتام وِ هار
با سَر و گَردِ وِ خاکِ خواری و حَسرت اُمام
بی نصیوِم آهِ نالَه، روزگارِم خوار و زار
مَلهَم زَخمِم مَگر یادِش که تنیا کارِمَ
وا دِلِ بیمار و اَسر و گُفت و لُفتی وا سه تار
ایسِه هر شو تا سَحر سَر دِ هواشِم تا بیا
دِ خیالِم یه شوی اسب سفیدی بی سوار